Met luisteren bedoelen we meestal praten. We luisteren niet echt meer naar elkaar. We halen adem voor een antwoord als die ander nog aan het vertellen is.


Communiceren is luisteren en praten. Het is luisteren met je gevoel, wat die ander nodig heeft. Datgene wat we doen (ik ook) is meteen advies geven. Zonder dat die ander er om gevraagd heeft. Zonder dat de ander heeft laten weten daar behoefte aan te hebben. Wat is dit. Waarom doen we dit. Weten we zoveel? Weten we alles? Zijn we een vraagbaak? Waarom denken wij dat we de waarheid weten. Dat we hét weten. Dat we weten wat die ander nodig heeft. Of is dit een teken van deze tijd. Een teken van onzekerheid. Alles is onzeker, dus wij gedragen ons als we zeker zijn van onszelf. Als we zekerheid kunnen bieden aan de ander, waar die ook mee zit. Maar waar die mee zit, dat weten we niet. Want we luisteren niet. We halen adem, want bij het derde woord weten we al wat we gaan zeggen. Dus wat die ander werkelijk nodig heeft weten we niet. Want we luisteren niet. Ik heb ondertussen geleerd om zeker de eerste vijf minuten niets te zeggen en te luisteren. Als er dan een stilte valt, is het vroeg genoeg om een antwoord te bedenken. Dan hoor ik vaak: je luistert naar mij, wat fijn. Dan is het vroeg genoeg om te vragen: kan ik je ergens mee helpen? En meestal is het voor de ander genoeg een luisterend oor te vinden om zijn of haar hart te luchten. Want ergens over praten lucht op en al pratend komt er soms een oplossing bovendrijven. En dan hebben ze het zelf bedacht, wat een goed gevoel geeft.

Een dierenfluisteraar luistert naar dieren en communiceert met dieren.

Een medium luistert naar overledenen en communiceert.

Een dokter of psychiater luistert naar mensen. Tenminste dat was voorheen zo. Nu, als iemand bij de dokter zijn verhaal verteld gaan er bij de dokter meteen tabbladen in zijn hoofd zoeken naar het medicijn wat er bij hoort. Want een dokter studeert nu medicijnen en is geen genezer meer van zieke mensen meer.

En de artseneed gebeurt ook niet meer.

Ziekten moeten worden onderdrukt of weggesneden.

En emoties daar doet de medische wereld niets mee.

Is ook wel erg lastig al die emoties. Kunnen je danig dwars zitten.

En dan is een luisterend oor en een kopje thee heel fijn.


https://www.truus-quax.nl/